Skip navigation
By żyć samotnie, trzeba być zwierzęciem lub Bogiem – powiada Arystoteles, brakuje trzeciego przypadku: trzeba być jednym i drugim na raz – filozofem…
Samotności, jakaś ty przeludniona!
Dopóki będziesz szczęśliwy, wielu będziesz miał przyjaciół, gdy los Cię opuści, będziesz sam.
Nic nie jest dla człowieka bardziej nieznośne, jak pozostawać w zupełnym spokoju, bez namiętności, bez interesów, bez rozrywek, bez wysiłków. Czuje wtedy swą nicość, samotność, niedostateczność swych sił, swą zależność, słabość, pustkę. Niezwłocznie z głębi jego duszy wyjdzie nuda, ciemność, smutek, troska niezadowolenie, rozpacz.
Nigdy się nie jest mniej samotnym, niż gdy się jest samotnym.
Kto nikogo nie kocha, ten przez nikogo nie jest kochany
Wiem, ukochana: teraz wypadają mi włosy od hulaszczego życia, i muszę leżeć na kamieniach. Widzicie mnie pijącego najtańszą wódkę, a okrywa mnie tylko wiatr.(…) Ale niekiedy nocą, gdy widzicie mnie pijącego, widzę jej twarz, pobladłą na wietrze, silną i zwróconą ku mnie, i wtulam się w wiatr.
Samotność, jaką człowiek może znieść i nie umrzeć, ma granice tak samo, jak napięcie elektryczne.
Kto posiada kota, nie musi się obawiać samotności.
Prawdziwe szczęście jest niemożliwe bez samotności.
O.pl Polski Portal Kultury
Newsletter
Dołącz do O.pl ...najważniejszego medium Polskiej Kultury
Facebook
Twitter
Facebook