Chór aniołów śpiewał z nieb czeluści…

Chór aniołów śpiewał z nieb czeluści,
Rozjarzyło się niebo ogromnie.
Ojca spytał: Czemuś mnie opuścił?
A do Matki wyrzekł: Nie płacz po mnie.

Anna Achmatowa

Skomentuj Wyślij cytat

Zgłoś błąd

Zgłoś błąd

Twój adres e-mail (wymagany (nie podany do publicznej wiadomości))

Opis błędu(Max 250 znaków.) required

Are you human? (required)
2 + 2 =

Info/Źródło

Ocena

(Brak ocen)

Kategorie

Poprzedni cytat Przed boźnicą topiła się świeca…
Następny cytat Kto nie szanuje i nie ceni swojej przeszłości…

O autorze

Anna Achmatowa (Анна Ахматова) właściwie Anna Andriejewna Gorienko (ur. 23 czerwca (11 czerwca wg starego kalendarza) 1889, zm. 5 marca 1966). Jedna z najwybitniejszych poetek rosyjskich, czołowa przedstawicielka akmeizmu. Nazywana duszą rosyjskiego Srebrnego Wieku, porównywana z Safoną i Mozartem. Jej twórczość to zarówno refleksyjne, subtelne liryki, jak i uniwersalne, z genialną strukturą wewnętrzną poematy w rodzaju Requiem (1935-40), mistrzowskiej tragedii o terrorze stalinowskim. Pisała utwory różnorodne tematycznie, jak czas i pamięć, los artystki, czy trauma lat życia i tworzenia w cieniu stalinizmu. Jest też autorką prac historycznych oPuszkinie oraz wspomnień o Aleksandrze Błoku i Amadeo Modiglianim. Z niewielkimi przerwami władze radzieckie ledwo ją tolerowały, przez długie okresy zakazane było publikowanie jej poezji, a w 1946 roku stała się ofiarą bezpardonowej polityczno-ideowej nagonki ze strony partii doprowadzonej do powtórnego zakazu publikacji i wystąpień publicznych. Po śmierci Stalina, wraz z nastaniem tzw. odwilży, stopniowo przywracana do życia publicznego i świadomości społeczeństwa ZSRR. (Wikipedia)